شهری که آسیا و اروپا را پیوند می دهد
شهرهای همسایه
استانبول پلی است که قاره های اروپا و آسیا را به هم متصل می کند. این شهرکه از شمال به دریای سیاه، از جنوب به دریای مرمره و در مرکزبه تنگه بوسفر می رسد، در شمالغرب با سارای از توابع تکیرداغ، در غرب با چرکزکوی ، چورلی از توابع تکیرداغ، در جنوب غرب با مرمره ارگلیسی از توابع تکیرداغ، در شمال شرق با کاندیرا از توابع کوجائلی ، در شرق با کورفز از توابع کوجائلی،در جنوب شرق با قبضه از توابع کوجائلی همسایه است. [1]
حوزه
کل مساحت استانبول ، که در شبه جزیره بین خلیج و مرمره واقع شده است ، 5712 کیلومتر مربع است. جزایر دریای مرمره نیز جزء استان استانبول می باشند.
پوشش گیاهی
پوشش گیاهی محیط اطراف استانبول به گیاهان آب و هوای مدیترانه ای شباهت دارد. رایج ترین گونه گیاهی در منطقه ماکی است که با فصل طولانی و خشک تابستان سازگار است. مهمترین مناطق جنگلی دیده شده جنگل بلگراد در 20 کیلومتری شمال شهر است.
رودخانه ها و دریاچه ها
در استان استانبول جریان آبیبزرگی وجود ندارد. بزرگترین جریان آبی، رودخانه ریوا است که بزرگترین آب شبه جزیره کوجائلی نیز به شمار می رود. جریان ریوا که طول آن 71 کیلومتر است از کوجائلی منشا می گیرد و در جهت جنوب شرقی-شمال غربی جریان می یابد ودر نزدیکی روستای ریوا به دریای سیاه می ریزد.
مهمترین آبهایی که به تنگه بسفر می ریزد ، نهرهای کوچک سو و گوک سو است. علاوه بر این ، نهرهای کائیت خانه و علی بیگ که به خلیج می ریزند ، سازلی دره که به دریاچه کوچک چکمجه می ریزد ، نهر کاراسو که به دریاچه بویوک چکمجه می ریزد ، نهر ترانچا که به دریاچه ترکوز می ریزد جریان های مهم استان استانبول هستند. در استان سه دریاچه کوچک اما مهم قرار دارد. هر سه این دریاچه ها در قسمت اروپایی هستند. آب دریاچه ترکوس که از دریا جدا شده شیرین است.آب شهر از این دریاچه تامین می شود. آب دریاچه های کوچک چکمجه (11 کیلومترمربع) و بویوک چکمجه (16 کیلومتر مربع) که در ساحل دریای مرمره قراردارند، به دلیل ارتباط با دریا شور است.
اقلیم
هرچند تحت تاثیر سیستمهای تاثیر گذار بر منطقه که در آن ماههای تابستان گرم و ماههای زمستان چندان سرد نمی باشد ، به نظر می رسد که استانبول ویژگی های آب و هوای مدیترانه ای داشته باشد، اما تحت تاثیر دریای مرمره و تنگه بوسفر ویژگی های متفاوتی نشان می دهد.توذه هوای سرد-خشک که در ماههای زمستان از دریای سیاه می آید و توده هوای سرد-بارانی که از بالکان می آید، به طور ویژه تحت تاثیر توده هوای گرم و بارانی جنوب قرار دارد. هوای بارانی سرد (شمال شرقی) دریای سیاه و هوای گرم (جنوب غربی) مدیترانه در سراسر استان از پی هم می آیند. اختلاف زیادی بین دمای تابستان و زمستان و شب و روز در استان وجود ندارد. [2]
استانبول در منطقه مرمره ترکیه دارای محدوده حدودی 5.196 کیلومترمربع ( 5.461 کیلومترمربع محدوده واقعی) می باشد. استانبول که در شرق با کوجائلی، در غرب با تکیرداغ و کرک کاله همسایه است، در شمال با دریای سیاه و در جنوب با دریای مرمره و خلیج احاطه شده است.
بخش بزرگی از استانبول امروزی در قسمت اروپایی و بخش دیگر آن در قسمت آسیایی قرار دارد.
استانبول گذرگاه مهمی بین خشکی و دریا است. از یک طرف بین شبه جزیره آناتولی و بالکان و از طرف دیگر دریای سیاه و دریای اژه واقع شده است.
شهر هفت تپه
ظاهر کلی استانبول ویژگی فلات را دارد. دشتهای مرتفع توسط جویبارها تقسیم می شوند. تپه های استانبول معروف به "شهر هفت تپه" :
1- تپه قصر توپکاپی : قصر توپ کاپی ، جایی که ایاصوفیه و سلطان احمد قرار دارد،
2 – تپه چمبرلی تاش :جایی که مسجد نوعثمانیه قرار دارد،
3 – تپه بایزید : جایی که مسجد و مقبره سلطان سلیم قرار دارد.
4 – تپه فاتح : جایی که مسجد فاتح قرار دارد.
5 – تپه یاووز سلیم : جایی که مسجد و مقبره سلطان سلیم قرار دارد
6 - تپه ادیرنه کاپی : جایی که مسجد مهرماه سلطان قرار دارد.
7 – تپه کوجامصطفی پاشا / تپه جراح پاشا : تپه هایی که مناطق توپ کاپی، آکسارای ، یدی کوله و جراح پاشا را شامل می شود.
نزدیکترین فاصله بین دو ساحل (حصار آنادولی – حصار رولی) 760 متر است.
طول سواحل در قسمت آسیایی بین فنر دریایی آخرکاپی و کاواک بورنو 32.2 کیلومتر، ساحل اروپایی بین فنردریایی روملی و آخرکاپی ( شامل خلیج) 46 کیلومتر است.
جزایر استانبول
از بین 9 جزیره استانبول در دریای مرمره ، بویوک آدا ، هیبلی، بورگاز، کینالی و صدف مسکونی می باشند. مساحت کل این جزایر 16 کیلومتر مربع است و طولانی ترین آن جزیره بویوکادا با 5 هزار 200 متر و وسیع ترین آن جزیره هیبلی آدا با 2 هزار متر است. تقریباً 542 هکتار از جزایر پوشیده از ساختمان است ، سایر قسمتها عموماً جنگلی ، ماکی و سنگلاخی است.